 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Мохам зязюльчыным
ідуць маладзіцы,
губы засьмяглыя
ў сьпелых суніцах –
на сонцы ягады
спакойна вымлелі.
Холадам ногі
рачулка вымыла.
Ляціць
над звонкімі баравінамі
песьня
дзяўчынанькаю
нявіннаю:
– А я ў бару
Грыбы бяру,
Каля межы –
Сыраежы!..
Ах, кладка зыбкая,
рачулка мелкая!
Адкуль жа вымкнула
усьмешка сьмелая:
– Кавалішанька,
Мая вішанька,
Не кажы ты кавалю,
Што я цябе павалю.
– А хоць на мяжы
Палажы,
Толькі майму кавалю
Не кажы!
На мох паваляцца
на сьцежцы вузкай
думкі,
што саладзей
за вусны...
Як тут гукаецца,
ды ўжо зьмяркаецца...
Туга удоўя
дамоў вяртаецца.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
